Terwijl er in Nederland elk jaar voor miljoenen aan vuurwerk wordt verknald op oudejaarsdag en –nacht, ontbreekt deze traditie in Griekenland. In Athene wordt er wel op bescheiden schaal vuurwerk afgeschoten, hier in Epidavros is het, zoals gewoonlijk, stil. De Grieken gaan uit eten met de familie en daarna wordt er gedanst tot in de vroege uurtjes. Er worden speciale taarten gebakken, de ‘vassilopitta’s’, die na 0.00 uur worden aangesneden en verdeeld. Er zijn muntjes in meegebakken en wie zo’n muntje treft heeft natuurlijk geluk in het nieuwe jaar.

Sinds de crisis is dit wel veranderd en blijven de meeste families thuis. Jammer, want het was  altijd erg gezellig. De laatste maanden van het afgelopen jaar is de stemming in Griekenland echt versomberd.
Wij hadden dit jaar Griekse vrienden uitgenodigd. De een heeft een relatie met een Franse en de andere met een Belgische vrouw. Zo waren we met z’n zessen en vier nationaliteiten. Er werd afwisselend Grieks, Frans, Nederlands (en Vlaams) en Engels gesproken. We hebben het veel over de verschillen tussen de talen gehad, met name bepaalde uitdrukkingen. Taal is een interessant fenomeen.
1 januari wordt in Griekenland ‘Agios Vassilis’ gevierd. Zoiets als ons sinterklaasfeest. De kinderen krijgen dan cadeautjes van de heilige Vassilis. Deze heilige is niemand minder dan Basilius de Grote, naast Gregorius de Theoloog en Johannes Chystostomos, één van de drie grote kerkvaders. Ook zijn moeder en grootmoeder, broers en zus zijn heilig verklaard. Basilius werd geboren 329 in Caesarea (Cappadocie) en zijn sterfdag was 1 januari 379. Elke eerste dag van het jaar wordt hij geëerd en alle Grieken met dezelfde naam vieren deze dag hun ‘naamdag’.